Ebu Cehl'in Kutsal Peygamber ﷺ

'yi şehit etme girişimi Ebu Cehl, Peygamber Muhammed'in ölümcül düşmanıydı ve onu öldürmek için her zaman bir fırsat arıyordu. Bir keresinde Ebu Cehl, arkadaşlarıyla birlikte Mescid Haraam'ın kutsal alanında bulunuyordu. Onlarla konuşurken, Ebu Cahl, Muhammed'in orada secde ettiğini görürse boynunu ayağının altında ezeceğini söyledi. Abbas da oradaydı ve Ebu Cehl'in yorumlarını duyunca bunları Peygamber Muhammed'e bildirdi . Kutsal Peygamber Abbas'ın haberini dinledi ve Mescid Haraam'a gitti. ¹ Camii'ne girdiğinde, Kur'an'ın şu ayetlerini okudu:

كَلَّآ اِنَّ الْاِنْسَانَ لَيَطْغٰٓى6اَنْ رَّاٰہُ اسْتَغْنٰى7²

(Ama) gerçek şu ki (itaatsiz) adam isyan eder. Çünkü (görünüşe göre) kendini (dünyada) kendi kendine yetmiş buluyor.

Surenin oitilişini tamamladıktan sonra Peygamber Muhammed Allah'ın önünde secde etti. O anda, Ebu Cehl'in yoldaşlarından biri onu Kutsal Peygamber'e saldırmaya teşvik etti. Ebu Cahl, Peygamber'e zarar vermek niyetiyle yaklaştı, ancak yaklaşırken aniden aceleyle geri döndü. Garip davranışları hakkında sorulduğunda, olağanüstü bir şey gördüğünü açıkladı. Anlatımına göre, gökyüzünün ufukları ona kapalıydı, çünkü karanlığa gömülmüştü. Bazı anlatımlar ayrıca Ebu Cehl'in kendisiyle Rasul'un arasında bir ateş uçurumu gördüğünü öne sürer. . ³

Aynı olayın başka bir anlatımı biraz farklı bir şekilde sunulur. Bir keresinde, Kureyş halkı El-Nedhr ibn Kinanah eşliğinde Dar El-Nedve'deki toplantılarında oturuyordu. Tartışma sırasında Al-Nadhr, halkı Peygamber Muhammed'i öldürmeye çağırdı . Kureyş halkının Peygamber Muhammed'i durduramazlarsa ölmesinin daha iyiolduğunu belirtti. Bazı kişiler, Peygamber Muhammed'i durdurmanın kendileri için çok zor olduğunu söyledi . ⁴ Diğerleri onu durdurmak için öneriler istedi. Bu noktada Abu Jahl şöyle yorum yaptı:

هل محمد إلّا رجل واحد وهل بنو هاشم إلّا قبيلة من قبائل قريش فليس فيكم من يزهد في الحياة فيقتل محمدا ويريح قومه. ⁵

Muhammed'in tek bir kişi olmadığı ve Banu Haşimlerin sadece Kureyş kabilelerinden bir kabileden başka bir şey olmadığı (gerçek) değil mi? Aranızda hayatından vazgeçip Muhammed'i öldüren ve halkını teselli eden biri yok mu?

Kureyş konseyi, biri bu görevi yaparsa onu liderleri olarak göreceklerini belirtti. Ebu Cehl, (Peygamber) Muhammed'in normal bir insandan doğaüstü olarak güçlü olmadığı için, bu yüzden (Peygamber) Muhammed 'in yanında durarak namaz kılacağını belirtti. Sonra, (Peygamber) Muhammed' in kafasını bir taşla parçalayıp kolayca öldürebilirdi. Böylece hepsi Dar Al-Nadwa'dan taşınıp Ka'be'nin Hateem bölgesinde toplandı. Sonra, Allah'ın Resulu 'nu Al-Rukn tarafından göründü ve namaz yapmaya başladı. Eğilmelerini (Ruku') ve secdelerini (Sujud) uzattı. Ebu Cehl şansını değerlendirdi, büyük bir taş aldı ve Allah Rasulü 'ne secde ederken yanına yaklaştı. Kutsal Peygamber'e yaklaştığında titremeye başladı ve taşı ayağına düşürdü. Peygamber Muhammed secdesini sürdürdü ve Ebu Jahl'i görmezden geldi. Abu Jahl düştü ve bir süre baygın kaldı. Durumu stabilleştiğinde, onun için endişelenen insanları ona durumun gerçeğini sordular. Ebu Cehl, Rasulle'e ağır bir taşla saldırmaya çalıştığında, ağzı geniş açılmış öfkeli bir deve gördüğünü, saldırmaya ve başını çiğnemeye hazır olduğunu söyledi. Ayrıca Muhammed'in bir peçeyle korunduğunu bulduğunu da söyledi. ⁶ Peygamber Muhammed ayrıca Melek Cebrail'in (Cibrail) onu korumak için görevlendirildiğini ve Ebu Cehl yaklaşmaya çalışsaydı Melek Cebrail'in (Cibrail) onu durduracağını belirtmiştir. ⁷

Halk Abu Jahl'in bahanelerini duyunca, bazıları onunla alay etti ve sadece kendini kurtarmak için hikayeler uydurduğunu söyledi. Bu yüzden Nadhr ibn Harth ertesi gün bu görevi tamamlamak için gönüllü oldu. Bu nedenle, herkes Mescid Haraam'da toplandı ve Peygamber Muhammed kutsal Yer'e girer girmez saldırmaya hazırdı. Kutsal Peygamber bir el dolusu toz aldı, onlara fırlattı ve 'yüzleri yok olsun' dedi. Sonra bu insanlar hiçbir şey göremedikleri için dağıldılar ve kaçtılar. Böylece, Uca Allah Rasulü'nü bu yaramazlar grubundan korudu. ⁸

• ¹  Abu Al-Fatah Muhammad ibn Sayyid Al-Naas (1993), ‘Uyoon Al-Athar fi Funoon Al-Maghazi wal Shamail wal Seeyar, Dar Al-Qalam, Beirut, Lebanon, Vol. 1, Pg. 121.
• ²  Holy Quran, Al-‘Alaq (The Clot), 96: 6-7.
• ³  Ali ibn Ibrahim ibn Ahmed Al-Halabi (1427 A.H.), Al-Seerah Al-Halabiyah, Dar Al-Kutub Al-Ilmiyah, Beirut, Lebanon, Vol. 1, Pg. 409.
• ⁴  Abu Al-Hasan Ali ibn Muhammad Al-Mawardi (1409 A.H.), ‘Alaam Al-Nabuwah, Dar wa Maktabah Al-Hilal, Beirut, Lebanon, Pg. 95-96.
• ⁵  Ibid, Pg. 96.
• ⁶  Ibid, Pg. 96.
• ⁷  Abu Al-Fadl Moosa ibn Ayadh (1407 A.H.), Al-Shifa bi Tareef Huquq Al-Mustafa, Dar Al-Fayha, Amman, Jordan, Vol. 1, Pg. 688.
• ⁸  Abu Al-Hasan Ali ibn Muhammad Al-Basri Al-Mawardi (1409 A.H.), ‘Alaam Al-Nubuwah, Dar wa Maktabah Al-Hilal, Beirut, Lebanon, Pg. 96.