Expeditie van Buwat 2 A.H.

Dertien maanden na de migratie naar Madinah, ¹ in de maand Rabi' Al-Awwal, 2 A.H., vormde de Heilige Profeet een bataljon van 200 metgezellen, ² uitsluitend bestaande uit Muhajireen, ³ en leidde hen naar Buwat, nabij de berg Radhwa (رضویٰ). ⁴ Dit was de beroemde route die de Mekkanen gebruikten voor handel met Syrië. Ten tijde van de expeditie van Buwat 2 A.H. passeerde een karavaan van de Quraysh langs deze route, op weg terug van Syrië naar Mekka. Profeet Mohammed besloot deze handelskaravaan te overvallen. Sommige historici stellen dat het leger bestond uit zowel Muhajireen als Ansar, ⁵ maar in het algemeen wordt gesteld dat het leger alleen uit Muhajireen bestond.

De vlag van het leger, die wit van kleur was, ⁶ werd gegeven aan Saad ibn Abi Waqas , terwijl het vice-regentschap en de verantwoordelijkheid over de zaken van Madinah in afwezigheid van de Heilige Profeet aan Saad ra ibn Muaz , ⁷ werden gegeven. De overleveringen van Ibn Hisham ⁸ en vele andere historici, waarin beschreven wordt dat Saib ibn Usman ibn Maz’un de waarnemende leider was in afwezigheid van Profeet Mohammed zijn meer authentiek. ⁹

De handelskaravaan uit Mekka bestond uit 2500 kamelen en werd bewaakt en vergezeld door 100 bewapende mannen van de Quraysh. De karavaan werd geleid door Umayyah ibn Khalf, ¹⁰ die een grote vijand van de Islam was. ¹¹ Toen de moslims Buwat (بواط) bereikten, ¹² de berg onder de bergen van de Juhaina-stam, 24 mijl van Madinah, realiseerden zij zich dat ze de karavaan van Quraysh hadden gemist, dus er vond geen gevecht plaats. ¹³ De moslims, onder leiding van Profeet Mohammed , verbleven een maand in Buwat. ¹⁴ Tijdens zijn verblijf in Buwat versterkte de Heilige Profeet zijn banden met de stam van Juhnia en probeerde banden aan te gaan met toekomstige bondgenoten ¹⁵ waarna hij terug keerde naar Madinah.

• ¹ Abu Al-Abbas Ahmed ibn Ali Al-Husaini (1999), Imta’ Al-Asma bima lin Nabi Min Al-Ahwal wal-Amwal wal-Hafadah wal-Mata’a, Dar Al-Kutub Al-Ilmiyah, Beirut, Lebanon, Vol. 1, Pg. 74.
• ² Safi Al-Rahman Al-Mubarakpuri (2010), Al-Raheeq Al-Makhtum, Dar ibn Hazam, Beirut, Lebanon, Pg. 219.
• ³ Muhammad ibn Abd Al-Baqi ibn Yusuf Al-Zurqani (2012), Sharah Al-Zurqani ‘Ala Al-Mawahib Al-Laduniyyah, Dar Al-Kutub Al-Ilmiyah, Beirut, Lebanon, Vol. 2, Pg. 231.
• ⁴ Abu Abdullah Yaqut ibn Abdullah Al-Hamwi (1995), M’ujam Al-Buldan, Dar Sadir, Beirut, Lebanon, Vol. 3, Pg. 51.
• ⁵ Abu Shuhba Muhammad ibn Suwaylam (1427 A.H.), Al-Seerah Al-Nabawiyyah ‘Ala Doo Al-Quran Wal-Sunnah, Dar Al-Qalam, Damascus, Syria, Vol. 2, Pg. 117.
• ⁶ Abu Al-Fatah Muhammad ibn Syed Al-Naas (1993), ‘Uyoon Al-Athar fi Funoon Al-Maghazi wal-Shamail wal-Siyar, Dar Al-Qalam, Beirut, Lebanon, Vol. 1, Pg. 262.
• ⁷ Muhammad ibn Saad Al-Basri (1968), Al-Tabqat Al-Kubra, Dar Sadir, Beirut, Lebanon, Vol. 2, Pg. 8.
• ⁸ Abd Al-Malik ibn Hisham (2009), Al-Seerat Al-Nabawiyah le-ibn Hisham, Dar Al-Kutub Al-Ilmiyah, Beirut, Lebanon, Pg. 410.
• ⁹ Muhammad ibn Yusuf Al-Salihi Al-Shami (1993), Subul Al-Huda wal-Rashad fi Seerat Khair Al-‘Ibad, Dar Al-Kutub Al-Ilmiyah, Beirut, Lebanon, Vol. 4, Pg. 15.
• ¹⁰ Abu Abdullah Muhammad ibn Abu Bakr ibn Qayyam Al-Jawzi (2005), Zaad Al-Ma’ad, Muassasah Al-Risala, Beirut, Lebanon, Vol. 3, Pg. 148.
• ¹¹ Martin Lings (1985), Muhammad: His Life Based on the Earliest Sources, Suhail Academy, Lahore, Pakistan, Pg. 135.
• ¹² Muhammad ibn Yusuf Al-Salihi Al-Shami (2013), Subul Al-Huda wal-Rashad fi Seerat Khair Al-‘Ibad, Dar Al-Kutub Al-Ilmiyah, Beirut, Lebanon, Vol. 4, Pg. 15.
• ¹³ Abd Al-Malik ibn Hisham (2009), Al-Seerat Al-Nabawiyah le-ibn Hisham, Dar Al-Kutub Al-Ilmiyah, Beirut, Lebanon, Pg. 411.
• ¹⁴ Abul Fida Ismael ibn Kathir Al-Damishqi (1976), Al-Seerat Al-Nabawiyah le-ibn Kathir, Dar Al-Ma’rifa lil Taba’a wal-Nashr wal-Tawzi, Beirut, Lebanon, Vol. 2, Pg. 361.
• ¹⁵ Dr. Nasir Majeed Malik (2020), Holy Prophet’s (ﷺ) Intelligence System, Paramount Printing Press, Karachi, Pakistan, Pg. 89.